Blog 14# onze eerste ICSI poging

Eind november kregen mijn man en ik allebei Corona. We waren gelukkig allebei niet doodziek dus dachten niks aan de hand. Later lazen we op internet dat als je partner koorts heeft gehad het zaad 3 maanden “dood” kan zijn. De twijfel en teleurstelling sloeg toe. We wilden niet de behandeling 3 maanden uitstellen maar wisten ook niet 100% zeker of mijn man koorts had gehad. Na wat heen en weer gebel met het ziekenhuis mocht mijn partner uiteindelijk een zaadonderzoek in Tilburg laten doen. De kwaliteit was gelukkig goed genoeg voor de ICSI behandeling, dus we namen de gok. 

We hadden inmiddels ons gesprekken en uitleg in het ziekenhuis gehad over de behandeling en zouden bij de volgende cyclus starten. Aangezien mijn menstruatie door PCOS niet regelmatig is en ik deze maand geen medicatie gebruikte was het dus afwachten wanneer de volgende cyclus uiteindelijk zou gaan beginnen. 

Ik moet eerlijk zeggen dat een maand zonder medicatie heerlijk was. Ik was weer even de oude en heb heerlijk van de feestdagen genoten. Mijn nieuwe cyclus begon net voor het nieuwe jaar dus ons traject kon beginnen, nieuwe jaar nieuwe kansen. De timing was perfect. 

Van tevoren was ik best nerveus hoe ik op de zware medicatie zou regeren maar eerlijk, het is mij 1000% meegevallen. Buiten wat duizelig en een rommelende buik had ik nergens last van. 

Woensdag 5 januari had ik mijn eerste echo. Ik had nog een weddenschapje met mijn man over hoeveel eicellen er aan het groeien waren hij dacht rond de 6, ik dacht meer. Mijn gevoel zat goed ik had maar liefst 15 eicellen waarvan er 8 al aardig groot waren. De arts was ook best verbaasd dat ze al zo groot waren, ik zat namelijk pas op dag 8 van mijn cyclus. Ze gaf wel aan, dat met dit aantal eicellen overstimulatie er dik in zit. 

Een overstimulatie treedt meestal pas op ná de eicelpunctie. Door de hormoonstimulatie kunnen er veel eiblaasjes ontstaan; soms meer dan 20. Hierdoor raken de eierstokken extra vergroot waardoor de bloedvaten van de eierstokken vocht en eiwitten in de buikholte kunnen lekken. Dit vocht veroorzaakt klachten in de buik.

Vrijdag 7 januari mocht ik terug komen voor een nieuwe echo, ze zag toen nog meer eicellen en de meeste waren al groot genoeg dus mijn punctie kon ingepland worden op maandag 10 januari. Helaas kreeg ik ook minder goed nieuws. Door de overstimulatie krijg ik geen verse terug plaatsing. Mijn lichaam moet eerst helemaal herstellen voordat ze een embryo gaan terug plaatsen, dit was even een tegenvaller want nu moeten we nog langer wachten op onze “eerste” kans. 

Maandag 10 januari hebben we onze punctie in Breda gehad. Bij de punctie halen ze de eicellen eruit, ze hebben er 22 eicellen  aangeprikt waarvan er 14 goed waren. We zijn toen doorgereden naar Tilburg waar we de eicellen hebben moeten inleveren, dezelfde dag worden de eicellen nog samen gebracht met de zaadcellen en vinden er hopelijk een aantal bevruchtingen plaats. De cryo-embryo’s die uiteindelijk 5 dagen overleven worden ingevroren en dat aantal zijn onze kansen voor onze eerste ICSI behandeling. Een week later kregen we te horen dat hier helaas maar 1 cryo-embryo van is overgebleven. Dit was een enorme tegenvaller. We hoopten dat als er zoveel eicellen zijn er toch wel een paar zouden lukken. Ook het ziekenhuis heeft hier helaas voor nu geen verklaring voor. 

De punctie zelf viel gelukkig reuze mee, heb daarna weinig tot geen last gehad. Iets wat ik niet had verwacht, dus dat is goed nieuws. Wanneer we onze terugplaatsing krijgen is nu afwachten op mijn lichaam en een nieuwe cyclus. Wanneer mijn lichaam helemaal hersteld is moet ik wachten op een nieuwe cyclus en dan krijg ik mijn terug plaatsing. Dit kan 1 a 2 maanden duren. Dus fingers crossed en hopen dat mijn lichaam snel hersteld en die ene cryo-embryo een wonder is 🙏🏻

Liefs Joan