Zoals ik in mijn vorige blog al vertelde, mocht ik zelf met de medicatie Letrozol aan de slag zonder in het ziekenhuis op controle te komen. Ik kreeg een herhaalrecept voor 6 maanden mee en ze wensten mij in het ziekenhuis veel succes.
De maanden daarop bleef een positieve zwangerschapstest uit. Ik begon te twijfelen aan de medicatie en wilde een afspraak in het ziekenhuis om weer een cyclus mee te laten kijken. Mijn cyclus was namelijk nog steeds niet regelmatig wat achteraf blijkbaar ook niet erg is, maar hierdoor voelde ik mij onzeker en had ik naar mijn gevoel nog steeds geen grip op de situatie. De assistente plande een afspraak in en ik mocht dezelfde maand langskomen om weer een cyclus mee te laten kijken.
De eerste echo was super positief ik had een leuke arts die heel positief was en mij weer wat zelfvertrouwen gaf. De echo zag er goed, de tabletjes deden wel degelijk zijn werk en de kansen voor deze maand zagen er goed uit. Ze dacht overigens dat ik deze maand een vroege cyclus zou hebben, iets wat ik nog niet vaak had gehad. ik moest na 3 dagen terug komen voor een nieuwe echo.
Ik ging met een positief gevoel naar de 2de echo, maar helaas had deze arts haar dag niet. Een meisje voor mij liep zelfs huilend de behandelkamer uit. Bij deze echo waren er nog steeds 2 goede eiblaasjes te zien maar volgens deze arts kon mijn eisprong nog wel even duren, het tegenovergestelde van wat de arts 3 dagen eerder mij vertelde.
Ik sprak mijn bezorgdheid uit over mijn nog steeds onregelmatige cyclus maar daar moest ik maar mee dealen, de medicatie ophogen had geen nut want dan zou ik meer kans op meerlingen krijgen. Ik vroeg nog of het verstandig was om weer bloed te laten prikken om er zeker van te zijn dat ik deze maand een eisprong heb gehad, maar dit wuifde ze weg. Aangezien dit de eerste maand dat ik met Letrozol was gestart al getest was en ik toen een eisprong had gehad moest dat nu ook zo zijn. Ze gaf aan dat ze het verstandig vond dat ik na de 6 maanden Letrozol, nog eens 6 maanden met deze medicatie door moest gaan. Volgens haar was de volgende stap voor mij niet fijn omdat ik dan hormonen moet spuiten en vaker naar het ziekenhuis zou moeten. Ik gaf nog aan dat ik dacht dat deze stap maar 6 maanden zou duren en ik aannam dat ik dan naar een volgende stap mocht maar dit was volgens haar niet het geval. Ik stond binnen 4 minuten buiten met een mond vol tanden.
Ik liep naar de auto en had meteen spijt dat ik niet had doorgevraagd. Want wie zegt dat ik nu weer een eisprong krijg, dit baseert ze op een paar maanden geleden. En wie bepaalt voor mij dat ik het niet fijn vind om naar een volgende stap te gaan? Op dat moment voelde ik mij zo klein, dan baal je dat je zonder je partner naar de afspraken moet en als je buiten staat eigenlijk nog honderd vragen hebt. De o zo positieve meid van 3 dagen geleden was in één klap weg.
Ik weet dat ze in het ziekenhuis honderden vrouwen krijgen met hetzelfde probleem en ik maar een nummertje ben. Ik hun ogen nog maar kort bezig ben en niks ernstigs mankeer. Maar ik wil graag een kind, nu en niet over een paar jaar. Het ging me ook meer op de manier waarop ze tegen me sprak. Ze bepaalde voor mij wat ik moest doen en wat ik volgens haar fijn zou vinden. Ik heb soms het idee dat ze iedere patiënt hetzelfde behandelen en niet kijken naar de persoon zelf. Want ik vraag me af waarom het nog steeds niet lukt terwijl de medicatie zo goed zijn werk doet en ik volgens hun elke maand een super goede kans heb. Ik begrijp dat er meer factoren meespelen maar voor iemand die zo graag een kindje wil is dit lastig te begrijpen.
Op dat moment besloot ik me wat meer te gaan verdiepen in PCOS en een manier te zoeken om niet alleen afhankelijk te zijn van het ziekenhuis. Ik ben in aanraking gekomen met een gezondheidsconsulente waar ik in mijn volgende blog meer over ga vertellen.
Liefs
Reactie plaatsen
Reacties