Wat een inleiding zou gaan worden werd opeens een spoedkeizersnede.
24 december 2020. Op mijn verjaardag werd ik gebeld door het ziekenhuis of ik wilde komen samen met mijn partner. Ze hadden mijn bloeduitslagen en andere uitslagen gekregen en dit was niet helemaal goed.
Éénmaal aangekomen vertelden ze ons dat ik zwangerschapscholestase heb. O dachten we.. En wat houdt dat dan precies in? Daar komt uw jeukklachten vandaan. En nee, niet zo maar jeukklachten. Ik werd er vaak wakker van. De jeuk zat over mijn gehele lichaam. Ik had het ook niet echt getroffen met deze zwangerschap, veel overgeven en weinig eetlust en toen kwam de jeuk er ook nog bij.
Maargoed de arts zei geen zorgen u blijft onder controle en we gaan een plan maken. Om de dag tot 2 januari moest ik naar het ziekenhuis komen voor een ctg scan. Zo konden ze de baby goed in de gaten houden.
1 januari moest ik mij om 7 uur melden voor een eventueel een ballonetje. Tijdens het voelen ging er iets mis. Ik dacht dat ik vruchtwater voelde maar het was allemaal bloed. De gynaecoloog werd opgepiept en die ging kijken wat er mis was. De placenta zat voor het geboortekanaal waardoor het een keizersnede zou gaan worden. De keizersnede zou de volgende dag plaatsvinden, maar het bloeden werd erger en erger daardoor moest er een ctg scan worden gemaakt. Uiteindelijk is het een spoed keizersnede geworden omdat de baby niet meer reageerde.
1 januari 2020, ik weet het nog als de dag van gisteren. Het ging zo vlug.. Ik was zo veel bloed al verloren. Ik hoorde haar huilen maar meer ook niet. Ik viel weg.. Weg in een diep zwart gat. Ik hoorde van alles maar ik zag niks. Ik wilde terug gaan maar iets hield mij tegen. Ik voelde de drang om te vechten en om terug te gaan naar mijn partner en onze dochter. Maar ik liet het gebeuren ik was te zwak, te moe en had te veel bloed verloren. Uiteindelijk werd ik wakker op de intensive care.
Het is goed afgelopen maar wat ben ik geschrokken en mijn partner al helemaal. We hebben een gezonde prachtige lieve dochter. Maar soms vraag ik me af.. Wat heeft zij er aan over gehouden? Ze slaapt nog altijd zeer slecht tot overstuur aan toe. Tijdens het slapen raakt ze in paniek en huilt ze en pakt ze me stevig beet en slaapt dan verder. De meesten zeggen, ach laat haar huilen. Maar mijn moeder hart zegt wat anders. Wie weet.. Een verhaal voor de volgende keer 😉
Liefs Ineke
Reactie plaatsen
Reacties