Gastblog Mirjam Willemsen

Gepubliceerd op 24 juli 2021 om 07:28

Het kwam ongepland. Ik hield er geen rekening mee. Niet toen mn vliezen braken, niet toen ik weeën had, niet toen ik toch in het ziekenhuis werd ingeleid en ook niet van te voren. Toen ik me ‘voorbereidde’ op de bevalling. Toen ik erover las in boeken en op internet. Naar een bevallingscursus ging. Toen ik mijn bevallingsplan op moest stellen. Het werd niet genoemd. Alsof het niet bestond. Maar toch kreeg ik em, een keizersnede

Met een rotgang ging ik naar de ok. Een zaal vol met kinderartsen, gynaecologen, verpleegsters, anesthesisten. Lua was in foetale nood. Dus het moest.

 

Ze sneden Lua uit mn baarmoeder. Door mn buikvet. Door mn buikspieren. Mn buikwand werd geopend. De blaas losgemaakt van mn baarmoeder. Ik voelde ze rukken en trekken. Door 5 lagen gaan ze heen. Alles opengesneden. Alles weer gehecht. En nu zit het voor altijd op mijn buik. Een grote rode bobbelige lijn.

Het lichamelijke en psychische herstel van een keizersnee is zwaar.
Je kunt niet rechtop staan, niet je kind pakken, niet verschonen. Hebt hulp nodig om uit bed te komen. Zittend douchen. Wat duurt het lang. Voordat je uit jezelf kan opstaan, van je stoel, je bed, van de bank. Met je kind kunt spelen. Achter de wagen kunt wandelen. Voordat je durft te kijken en te voelen aan je litteken, zonder pijn.

Onzeker, gefrustreerd en vol met teleurstelling. Het voelt als mislukt.
Niet af kunnen maken. Niet zelf kunnen doen. Ze is gehaald. Door een ander. En niet geboren door mij. En wanneer ze er eenmaal is, kan ik niks voor haar betekenen.

Ooit hoop ik te kunnen zeggen én oprecht te voelen, dat ik net zo’n strijder ben als die andere moeders. Door mijn keizersnee kon ik Lua het leven schenken. Mijn kind heeft mij moeder gemaakt. En de manier waarop zij geboren is, wat maakt dat eigenlijk uit? Ooit..

Maar dat dikke jeukende, rode litteken. Wat vind ik die mooi! Door mijn buik, door die snee, is Lua geboren. Die opgezette bobbelige lijn, voor eeuwig op mijn buik, bracht nieuw leven.
Dit litteken is onderdeel van mij. Het hoort bij mij. Mijn keizersnee: mijn mooiste stukje lijf.

 

Liefs Mirjam

 


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.