Snel zwanger en snel bevallen.
Mijn man en ik leerde elkaar kennen op de middelbare school. We hadden allebei een andere relatie en zagen elkaar af en toe met vrienden. Nooit gedacht dat we uit het niets, na 12 jaar elkaar niet gezien te hebben ineens smoor verliefd op elkaar waren. Al snel besloten we om te stoppen met de pil. Het zou zomaar kunnen zijn dat het minimaal een jaar duurt voordat we zwanger zijn. Dachten we. Of dat het ons niet gegund was, dit was ook nog een optie natuurlijk.
Ik stopte met de pil in april. De maand erna werd ik niet ongesteld, zou het dan al zo zijn?! Ik teste en ik teste, maar nee niet zwanger. Als ik volgende maand niet ongesteld ben geworden dan test ik nog wel een keer dacht ik.
Twee dagen later sta ik in de badkamer en er valt een zwangerschaps test uit het kastje. Oké testen dan maar dacht ik. Twee rode lijnen?! Nee joh?! We hebben elkaar het eerste uur alleen maar aangekeken en weinig gezegd. Ontzettend blij, maar ook zo geschrokkenen. Worden we echt ouders? Is het echt zo? Zo snel al!
Tijdens de controle van 40 weken heeft ze verloskundige een strip poging gedaan. Ik was precies 39 en 9 dagen zwanger. Ze voelde aan mijn baarmoedermond of er al iets gebeurde daar beneden. En dat was zo ik had al drie centimeter uitsluiting. Yes!! In de auto terug naar huis begon het al te rommelen, ook de nacht kon ik niet slapen en bleef het zeurende gevoel aanhouden.
Om 4 uur snachts ben ik gaan douchen. Tijdens het douche voelde ik het veranderen. Pff dit doet wel pijn. Zijn dit dan echte weën? Ik belde de verloskundige of ze langs wou komen. Dat hadden we zo afgesproken want ik had al drie centimeter. Om 6 uur was ze bij ons. Je hebt nu 4 cm zei ze. Ze belde het ziekenhuis in Breda waar we wonen. Geen plek, Tilburg ook geen plek, Eindhoven geen plek. Dan word het Gorinchem.
Rond 7 uur deed ik mijn jas en schoenen aan. Ik voelde ineens de drang om te persen. Nee joh dat kan helemaal niet je hebt pas 4 cm! Dus oke, de verloskundige zal het wel weten. Hup de auto in. In de auto sloeg de paniek toe, ik moest echt persen. Puffen kon ik niet meer, geen idee hoe. Ik was aan het hyperventileren en huilen. Ze komt, en ze komt nu in de auto op de snelweg. Ik voelde zoveel paniek dat het me toch gelukt is om niet te veel mee te persen.
De deuren van het ziekenhuis waren dicht. Er stond een jongen voor de deuren. Een beveiliger. Ik gilde naar hem met alles wat ik in me had dat de deur open moest en wel nu! Die jongen zal wel gedacht hebben. Eenmaal op een kamer aangekomen werd ik niet serieus genomen. Ze wilde me aan een ctg leggen voor een uurtje, en daarna was er tijd voor een ruggenprik. Ik had geen tijd, mijn dochter kwam!
Na veel schreeuwen en ook wat scheld-woorden vanuit mij werd er best geïrriteerd gekeken of ik meer ontsluiting had. En jawel, ze was er al bijna. Ik perste mee en daar was onze dochter. Om 08:02 precies op de uitgerekende datum is ze geboren.
Ik was zo snel zwanger, mijn bevallig ging zo snel dat onze dochter natuurlijk niet achter kan blijven. Ook zij is met alles snel, ze is nu ruim 7 maanden. Ze zit zelfstandig, tijgert, brabbelt, zegt papa (perongeluk nog), zwaait, probeert te staan en is grotendeels van de dag klaar wakker. Je zou maar wat missen van de dag.
Wat een geluk! Het mooiste wat er is.
Laurie van Vugt Pieters
Reactie plaatsen
Reacties
M'n knappe nichtjes 🥰
Super leuk bericht!!